Türk Medeni Kanunu’nun 166/1-2. maddesine göre eşlerin boşanmalarına karar verilmesi için evlilik birliğinin ortak hayatı sürdüremeyecek derecede temelinden sarsıldığının sabit olması gerekmektedir. Hastalığın ileri sürülmesinde Kadının evlilikten sonra bakıma muhtaç derecede hastalığa yakalanması ve bu hastalığa yakalanma da kusurunun olup olmaması ilk incelenecek husular içinde yer almaktadır. Nitekim Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/96 sayılı kararında buna benzer bir dosya hakkında karar vermiştir. Kararda:

"Erkek eş iddiasında "Kadının dava tarihinden 3 yıl önce hastalığa yakalandığı, evlilik birliğinin giderlerine emek ve malvarlığı ile katılmadığı, kendisine dahi kayın validesinin baktığı, ancak kendisinin ve ailesinin isteği ve rızası ile müşterek konutu terk ederek ailesinin yanına yerleştiği, birlikte yaşamaktan kaçındığı ve bu nedenlerle daha fazla kusurlu olduğunu" iddia etmiştir.

Fakat dosya içinde ki mevcut hastane kayıtları ile uzman raporlarına göre kadının bu hastalığa yakalanmasında kendi kusurunun bulunmadığı, evlilik öncesinde de bu hastalık nedeniyle bir uzman tanısının da bulunmadığı görülmüştür. Ayrıca kadın eşin daha iyi bakılcağı düşüncesiyle annesinin evine bırakılması aile içinde alınan ortak karar sonucunda meydana geldiğine göre kadına birlikte yaşamaktan kaçınma şeklinde kusur olarak yüklenilemez. " diyerek karar vermiştir. 

     Hastalığı nedeniyle başkasının bakımına muhtaç olmuş bir kişinin birlik görevlerini yerine getirmemesinin kişiye kusur olarak yüklenemeyeceği açıktır.  Bu yüzden kusuru olmaksızın bakıma muhtaç bir hastalığa tutulan kadının hastalığı boşanma nedeni sayılamaz. Son olarak boşanma gibi hukuki sonuçların (nafaka,kusur,velayet,tazminat vb.) üst düzeyde olduğu anlaşmazlıklarda mutlaka Avukat yardımının alınması gerektiğini belirtiriz. memurdavalari.com/ÖZEL