İstanbul'da bir devlet okulunda 2015 yılında okul müdürü ile müdür yardımcısı koridorda bir sebepten dolayı kavgaya tutuştu. Müdür yardımcısının itmesi nedeniyle müdür yere düştü. Bu arada dersten çıkan öğretmenlerin araya girmesi nedeniyle kavga büyümeden engellendi. Ancak okul müdürü müdür yardımcısı hakkında şikâyette bulundu. Milli Eğitim Bakanlığı konuyla ilgili olarak gelen şikâyet doğrultusunda soruşturma açtı.

Soruşturma sonucunda hazırlanan raporda, müdür yardımcısının bahse konu eyleminin sübut bulduğu, belirtilen fiilinin ise "iş sahiplerine fiili tecavüzde bulunmak eylemi" kapsamında olduğu değerlendirilerek davacı hakkında 657 Sayılı Kanun'un 125/E-(f) maddesi uyarınca Devlet memurluğundan çıkarma cezası yönünde teklif getirildi. Milli Eğitim Bakanlığı Yüksek Disiplin Kurulu da rapor üzerine, müdür yardımcısının devlet memurluğundan çıkarılması yönünde karar verdi.

Müdür yardımcısı kararın iptali için İstanbul 7. İdari Mahkemesi'nde dava açtı. Ancak idare mahkemesi, davanın reddi yönünde karar verdi. Müdür yardımcısı bu kez kararı temyiz etti.

Danıştay 12. Dairesi ise, suç ve cezanın orantılı olmadığını belirterek, idare mahkemesinin kararının bozulması yönünde karar aldı. Daire, bu tür davalarda emsal teşkil edecek bir gerekçe oluşturdu. Dairenin, kararında: "Kanun koyucu, hukuk devletinde kamu hizmetlerinin uyum ve düzen içinde yürütülmesini sağlamak amacıyla hizmeti sunan kamu görevlileri için disiplin düzenlemeleri içeren kurallar öngörebilir ve bu kurallara uyulmasını temin etmek amacıyla çeşitli disiplin yaptırımları benimseyebilir. Ancak disipline konu eylemler ile yaptırımlar arasında adil bir dengenin gözetilmesi de hukuk devleti ilkesinin bir gereğidir. Eylem ile yaptırım arasında bulunması gereken adil denge, “ölçülülük ilkesi” olarak da adlandırılmakta ve bu ilkenin alt ilkelerini de elverişlilik, zorunluluk ve orantılılık ilkeleri oluşturmaktadır. “Elverişlilik ilkesi”, öngörülen yaptırımın ulaşılmak istenen amaç için elverişli olmasını, “zorunluluk ilkesi” öngörülen yaptırımın ulaşılmak istenen amaç bakımından zorunlu olmasını ve “orantılılık ilkesi” ise öngörülen yaptırım ile ulaşılmak istenen amaç arasında olması gereken orantıyı ifade etmektedir. Bu durumda; davacının eyleminin disiplin cezası verilmesini gerektirdiği tartışmasız olmakla birlikte, 657 Sayılı Kanun'un 125/E-(f) maddesinde yer alan Devlet memurluğundan çıkarma cezası ile bu bağlamda "fiili tecavüz" olarak nitelendirilen itme eylemi arasında adil bir dengenin bulunmadığı açık olduğundan, davacının Devlet memurluğundan çıkarma cezası ile cezalandırılmasına dair işlemde hukuka uyarlık, davanın reddi yolunda verilen İdare Mahkemesi kararında ise hukuki isabet bulunmamaktadır.