Liyakat meselesi memleket meselesi haline dönüştü. Almış başını gidiyor yaraşır olamama. Canımız istiyor, işimize geliyor her neyse idareci oluyoruz. Sonra da koltuktan kalkasımız gelmiyor.

Tamam, gelmiyor da ne yaptın be kardeşim?

Okulların hali perişan. Ben diyeyim film stüdyosu siz deyin bin bir gece masalları.

Okul idarelerini hep önemsemişimdir. Okullar bir ülkenin geleceğinin inşa edildiği yerler ise orayı yönetenlerde adeta geleceği yönetiyordur. Ancak yönetebiliyorlar mı?

Okulların hali perişan Sayın Bakanım. Liyakatsiz gelen okul idareleri; kimileri kendi eksiklerini örtmek için ulufe dağıtır gibi öğretmenlere kolaylık adı altında imtiyazlar dağıtıyor, kimileri egolarını tatmin ediyor, can sıkıntılarını gideriyor. Kimileri de hayal dünyasında. Sanırsınız sınırsız oyun alanı.

Okulların ciddi bir oranında ilginç olaylar duyuyoruz. Eğitimden ne ara fırsat bulup da bunları yaptılar anlayamadım. Ya da eğitim yapmamışlar mı?

Müdürlerimiz de geziyor okulları. Önceden bahsetmiştik. Okullarda onlar gibi gülümseyemiyorum ben. Ya da farklı yerleri mi geziyoruz anlamıyorum. Onlar aynı okulun ayrı âleminde ben ayrı âleminde miyim diye düşünmeden edemiyorum.

Okul idareleri, idare ederek yöneterek okulları geldikleri noktadan bir adım ötesine götürmeyi hedeflemesi gerekirken?

Kabul edelim bazı şeylerle siz bile baş edemiyorsunuz. Bir yerden bir başlasa ucu gelmeyecek, siz de çok iyi biliyorsunuz.

Bu işler bu şekilde gitmeyecek. Gömleğin ilk düğmesi yanlış iliklendi, balık baştan koktu.

Çorap sökülmeden! Yeni alternatifler üretmek gerek.

Deneyelim. Bence kaybedeceğimiz bir şey olmaz. Bir de okullarımız idaresiz olsun. İDYOKYA olsun hatta bu sistemin adı. Belki literatüre bir şeyler kazandırırız.

                   Gülay ÇETKİN
Eğitim Gücü Sendikası Denizli İl Temsilcisi